ما را ز درد عشق تو با کس حدیث نیست

خوب نیستم. کم آورده ام. کم دارم، چیزی را که درونم شکوفه زد و قد کشید. حالا دیگر نهال که نه درختی تنومند است که تبر زدنش، صد هزار زخمِ عمیق بر تنم می نشاند... و شاید بر تنت.

بیا نگذاریم درختمان، در خاطره ها گم شود.

 فکر که می کنم تو را می بینم... به پیش تر از این هم... پیش از آن را هیچ به خاطر ندارم... یادم نمی آید سال هایی را که تو نبودی... یادم نمی آید ترانه هایی را که با تو نشنیدم... یادم نمی آید جاده هایی را که با تو نرفتم... اصلن نمى دانم قبل از تو چطور زندگى كرده ام... چطور بوده ام... كجا بوده ام... 

تنها مى دانم اكنون بدونِ تو محال است بودنم!